In deze routekaart van Staveren zetten we een aantal ondernemingen in het zonnetje en krijgen we een kijkje achter de toonbank. In dit artikel: Max de Boer en zijn vrouw Carina van der Pal, eigenaren van Max de Boer Watersport- en Vrijetijdskleding aan het gele plein.

In de knusse winkel hangen dikke jassen en shirts met streepjes en ankers al aan de rekken. Klaar om verkocht te worden in de drukte in het hoogseizoen. Daar in het midden, achter de toonbank, staat Max de Boer (55). Hij heeft net het laatste pakket wollen truien uit Scandinavië opengemaakt die net binnen zijn. “Hoi, kom verder. We wonen boven dus loop maar door”, begroet hij met een glimlach.

Ondernemers in hart en nieren, dat zijn Max en Carina (52). De winkel kochten ze over van Max’ ouders 34 jaar geleden. Toen was het nog een meubelwinkel. “Je zou nu zeggen dat het een kleine Ikea was”, lacht Max. De winkel opvolgen stond niet op de planning volgens Carina. Max volgde namelijk een compleet andere opleiding tot hovenier. “Als we dit niet hadden gehad, hadden we een andere onderneming gehad”, zegt ze. Toch hadden ze het niet anders gewild. Vooral door de klanten. “Het contact maakt het zo leuk”, zegt Max. “Veel toeristen komen elk jaar weer terug, omdat ze weten dat wij precies dat merk hebben.” Een moment buiten de winkel staat Max nog goed bij. Hij stond te wachten bij zijn auto ergens in Duitsland bij een tankstation toen een man naar hem toe liep. “Hey Max!”, riep de man vrolijk, “wat doe jij hier?”. Max was met stomheid geslagen, wie was deze onbekende man? De onbekende Duitser zag de verraste blik en zei: “Ja, in Staveren”. Toen viel het kwartje, het was een klant die zomers vaak een bezoekje deed aan de winkel. “Je verwacht gewoon niet om een bekende tegen te komen”, blikt Max terug. Toch was het moment heel waardevol. “Zo zie je toch dat je echt een band met de klant kan krijgen”.

Hij heeft al meerdere keren meegemaakt dat klanten speciaal voor zijn winkel naar Staveren komen. Zo belde een Zuid-Afrikaanse man in december om een trui achter te houden. “Hij zou in april komen om het kledingstuk op te halen. Zo gezegd, zo gedaan, in april stond de Zuid-Afrikaan voor de deur om af te rekenen”, lacht Max.

Zonder toeristen had de winkel er niet kunnen zijn. De eersten komen in maart en de laatsten vertrekken aan het einde van oktober. “Negentig procent van onze klanten zijn vakantiegangers”, zegt Max. “Veel zeilers, maar ook steeds meer mensen die voor een dagje de stad bezoeken”. En hen helpen, daar gaan ze de komende jaren nog mooi mee door.

Terwijl Max de laatste wollen trui op de plank legt, loopt een van de eerste toeristen van het seizoen door de deur. Net aangekomen in Staveren met de boot. “Gutentag”, zegt Max. “Und willkommen zurück!”.