Twee meisjes lopen met snelle pasjes gespannen achter een zelfverzekerde vrouw aan. Haar houding en blik laten zien dat de vrouw zich hier op haar gemak voelt, hoewel het voor de meiden nog wennen is. Kinderburgemeester Diede Schaftenaar en kinderwethouder Dana Ruiter zijn namelijk pas sinds november onderdeel van het kindercollege van Harderwijk. Vandaag is hun eerste officiële overleg. Hun kans om echt gehoord te worden. Diede’s blonde lokken worden netjes bij elkaar gehouden door een oudroze haarclip, hoewel het lange donkere haar van Dana bij elke stap sierlijk over haar rug danst.

De minuten tikken snel voorbij. De ogen van de meiden flitsen door de hal van het stadshuis. Er lopen allerlei mensen heen en weer. Studenten tikken haastig op hun laptops, een moeder sjouwt met een stapel kinderboeken, en een jongen neemt zijn nieuwe rijbewijs trots aan. De meeste bezoekers hebben geen idee wat er in de zaal achter de grote deur gaat gebeuren.

Diede speelt nerveus met de mouw van haar vestje. “Zijn jullie zenuwachtig?”, vraagt iemand zodra ze richting de deur lopen. Twee voorzichtige knikjes vormen een antwoord. “Ja,” zegt Dana zachtjes, terwijl haar stem bijna verloren gaat in de hoge gangen van het stadshuis, “maar ik heb er ook wel zin in.” Alie van Malestein, begeleider van het kindercollege, glimlacht bemoedigend. “Het is hun allereerste overleg. Dat is altijd even spannend”, vertelt ze. De meiden zijn net van school opgehaald en hebben nauwelijks tijd gehad om op adem te komen.

Sinds 2019 is het kindercollege onderdeel van de gemeente Harderwijk. Dit bestaat uit een kinderburgemeester en kinderwethouder. Zij staan een jaar lang de burgemeester en wethouders bij met ceremoniële taken, met als doel om kinderen meer te leren over de gemeente en de politiek. Hierdoor hoopt de gemeente politiek voor kinderen leuk en toegankelijk te maken. Diede en Dana (11 jaar) maken sinds 7 november deel uit van het kindercollege 2024-2025.

Ze lopen van de algemene zaal naar de kantoorruimtes. Bij een wand met portretten van de gemeenteraad blijven ze even staan. Alie wijst trots naar de portretten van Diede en Dana. “We hadden het al wel gezien”, zegt Dana met haar mondhoeken licht omhoog gekruld, “maar het blijft gaaf om je eigen foto hier te zien hangen.” Er schiet een twinkeling van trots door haar ogen.

Alie opent de deur naar een lichte, ruim opgezette kantoorruimte. Achter een bureau met meerdere beeldschermen zit een vrouw geconcentreerd te werken. “Dit is de wijkmanager van de wijk waarin jij woont Diede”, vertelt Alie. De meiden lopen voorzichtig achter Alie aan. Janet Adhem stelt zich voor en vertelt over haar werk. “Mensen uit Stadsdennen kunnen bij mij terecht als er iets is wat ze willen delen met de gemeente en andersom.” Een belangrijke taak waar ook Diede en Dana mee te maken krijgen. De meiden blijven stil.

De spanning stijgt wanneer nog meer mensen zich bij hen voegen. Jacqueline Wels, verantwoordelijk voor het beheer en onderhoud van de speeltoestellen in Harderwijk en trainee Pieter Bruinink komen de ruimte binnen gelopen. Diede en Dana zijn de enige kinderen tussen alle grote mensen in de ruimte. Er wordt een hoge tafel tussen de bureaus uitgekozen. Diede en Dana klimmen op de krukken en schuiven aan voor hun eerste belangrijke gesprek.

Op dit niveau is iedereen gelijk: jong, oud, ervaren of net nieuw. Met de handen onder tafel en bungelende voeten begint het hier nu dan echt voor de meiden. De groep buigt zich over de plannen voor de speelplekken in Harderwijk. Alie moedigt de meiden aan om hun eigen ideeën te delen. “Dit is precies waar Diede mee bezig wil. Jij wil er graag voor zorgen dat de speelplekken voor jonge en oudere kinderen komen toch?”

Diede ademt een keer diep in en gaat rechterop zitten. Ze wil graag een verschil maken. “Mijn zusje is te vroeg geboren en heeft daardoor extra zorg nodig. Ik zou graag willen dat de speeltuinen ook voor haar gemaakt zijn.” Haar stem klinkt sterker naarmate ze spreekt. Naast het plan om de speeltuinen toegankelijker te maken voor kinderen met een beperking, wil ze graag dat de speeltuinen in de buurt voor iedereen toegankelijker worden. “In Stadsdennen zijn niet zo heel veel plekken om te zitten. Als ik door mijn moeder naar buiten wordt gestuurd bel ik mijn vrienden, maar dan weten we niet waar we moeten zitten.” Ze zou graag meer ‘chillplekken’ zien voor de oudere kinderen om samen te komen. De sfeer wordt steeds luchtiger en de meiden voelen zich steeds meer op hun gemak.

Jacqueline vertelt duidelijk aan Diede en Dana wat het plan is. “De oude speeltoestellen zijn al ruim vijftien jaar oud. Het is dus hoogtijd voor vernieuwing.” Jacqueline leidt het gesprek en zorgt dat iedereen even een woordje kan doen. Ook deelt ze enthousiast de plannen, ideeën en onderwerpen die er al zijn. Ze draait zich naar de meiden. “Ik ben voor de vernieuwing op zoek naar contact met de bewoners en kinderen. Ik wil graag weten waar behoefte aan is. En hier heb ik jullie hulp bij nodig.” De meiden stralen bij de vraag om hulp en zijn bereid samen een goed plan op te stellen.

Na Diede, pakt ook Dana de kans om haar verhaal te doen. Haar enthousiasme groeit. Ze grijpt haar rol als kinderwethouder aan als kans om Harderwijk schoner en veiliger te maken. Ze wil opschoondagen organiseren en veilige oversteekplaatsen creëren, zodat iedereen zich comfortabel voelt in de stad. “Op een oversteekplaats bij mij in de buurt zijn de haaientanden weggehaald en nu weet niemand meer wie er voorrang heeft. Dit maakt het oversteken moeilijk.” Jacqueline knikt instemmend. “Het is belangrijk dat kinderen niet alleen veilig naar school kunnen fietsen, maar ook naar de sportclub en de speeltuinen.” Diede is enthousiast om haar plannen uit te werken en heeft haar plan goed voor ogen.

Na afloop van het overleg spat de opluchting van de gezichten af. “We hebben het gevoel dat er echt naar ons wordt geluisterd”, zegt Diede met een glimlach. “Ik wist niet zo goed wat ze allemaal zouden vragen, maar het viel allemaal mee.” De komende tijd gaan ze steeds meer doen met het kindercollege. Diede en Dana hopen dat er aan het eind van hun jaar goede plannen liggen rondom de inclusieve speeltuinen, veiligheid en afval. Er staat ze een druk jaar te wachten. “Nu valt het nog wel mee, maar het jaar moet nog beginnen”, zegt Diede met een trotse blik. Hun enthousiasme is aanstekelijk. Het avontuur is nog maar net begonnen.

FOTO: Alie van Malestein