Een koud briesje waait deze ochtend door Ommen. Mensen die hun boodschapje halen in het centrum, ademen witte wolkjes in de lucht. De sfeer vredig, rustig en bijna saai te noemen. Het is lastig voor te stellen dat je hier in de zomer over de koppen kunt lopen. Zo druk als het in de zomerperiode is, zo rustig is het in de wintermaanden. Bijna midden in het centrum bevindt zich de Kerkstraat. Wanneer je niet bekend bent in Ommen, zou je hier zo voorbijwandelen. Of je komt er gemakshalve doorheen om van de Bermerstraat naar het Kerkplein te gaan. Dat scheelt weer een paar meter omlopen.

Plotseling wordt de stilte verbroken. Even galmt er gelach en geschreeuw door de smalle Kerkstraat. Vijf jonge jongens rennen voorbij, richting een verklede vrouw. Een vossenjacht van de basisschool zorgt voor het enige beetje reuring in de Kerkstraat. Op een paar verdwaalde Duitse toeristen na. En juist deze straat, waar je nu een kogel kan afschieten, was vroeger het drukste straatje van Ommen. Tenminste, als we de 83-jarige Han Schuit mogen geloven. En die drukte zou Han graag terug willen hebben. Hij kan mijmerend vertellen over die tijd. Hij heeft de afgelopen jaren het centrum van Ommen zien veranderen en dat maakt hem teleurgesteld.
Han is vier jaar eigenaar van de antiekwinkel Brocante 83 in Ommen, die veel weg heeft van een minimuseum. Onder het genot van een kop koffie met appeltaart vertelt Han in zijn winkel waar hij tegenaan loopt in het centrum. Op de achtergrond klinkt C’est fini van Charles Aznavour krakend uit een ouderwetse radio.

‘Weet je wat het is’, begint Han: ‘Er is veel leegstand in Ommen. Als ik van mijn huis naar de winkel loop, zie ik in een straal van tweehonderd meter al vijf lege winkelpanden. Dat hoort niet.’ Hij neemt een slok van zijn koffie. ‘Er is niets ongezelligers in een centrum dan leegstaande panden. Ik wil weer meer levendigheid!’ In de afgelopen jaren zijn er veel kleinere winkels weggegaan uit het centrum. Han denkt dat hij weet waardoor dat komt: ‘De huren zijn te hoog!’

‘De horeca hier is fantastisch’, vertelt Han met een glimlach op zijn gezicht. ‘Daar is niets op aan te merken. Maar de andere panden moeten ook gevuld worden. En zolang er 1200 of 1500 euro huur gevraagd wordt, gaat dat niet lukken.’
Niet ver van de brocante winkel vandaan, net om de hoek, bevindt zich de vintage kledingwinkel van Ankie van der Broek. Ankie merkt ook dat er veel panden leeg komen te staan in het centrum. ‘De terrassen zitten zomers vol, maar de winkels zijn verdwenen.’ Even verheft ze haar stem: ‘Geef jonge ondernemers een kans en verlaag de eerste jaren de huur. Zorg dat mensen weer durven te ondernemen!’
Han vindt dat het centrum steeds minder aantrekkelijk wordt vanwege de leegstand en denkt dat er daarom minder mensen naar het centrum komen. ‘Dat heeft ook effect op de bestaande winkels.’ Maar helaas, Han en Ankie hebben geen invloed op de huurprijzen. Zij kunnen dit niet zelf oplossen. Toch willen ze het er niet bij laten.

Han probeert daarom op andere manieren het centrum aantrekkelijker te maken voor toeristen en inwoners. ‘Ik wil Ommen aankleden en heb aan de stadmanager gevraagd om mooie bloembakken te plaatsen en die gaan er komen!’ Daarnaast wil Han bewegwijzering aanbrengen op de lantaarnpalen. ‘Die kunnen aangeven: daar is het museum, daar de kerk en daar is de HEMA.’ Terwijl hij vertelt, wijst Han enthousiast om zich heen. Maar de lege etalages blijven een doorn in het oog. En ook daarop heeft Han wat bedacht: ‘Het zou leuk zijn als al die lege winkelpanden, die grote ruiten waar niets achter staat, als daar een mooi schilderij zou hangen.’

Ankie van der Broek heeft al zo’n etalage opgefleurd. Het pand tegenover haar winkel De Klaproos in de Bremerstraat, staat al een lange tijd leeg. ‘Daarom heb ik de huurbaas gevraagd of ik in de etalage wat mooie spullen mag neerzetten om de boel wat op te fleuren’, vertelt ze. ‘Er is veel leegstand in Ommen, je kijkt lege panden in. Als er dan wat leuks in de etalage staat, oogt het meteen heel anders.’
In één etalage staat een aangeklede paspop met vintage kleding. In een andere etalage staan prachtige schilderijen met daarop het melkmeisje.

Han is van plan om nog meer lege etalages op te fleuren in het centrum. Hij neemt nog een laatste slok koffie en kijkt dan in zijn lege kopje. ‘Helaas willen niet alle pandverhuurders meewerken. Sommige mensen vinden het maar gedoe. Ik wil gewoon meer sfeer in de winkelstraten.’

Uiteindelijk hoopt Han dat het opfleuren van lege etalages niet meer nodig hoeft te zijn en dat er weer winkels terugkomen in Ommen. Tot die tijd doet hij zijn best om het centrum aantrekkelijker te maken. En hij doet een oproep:
‘Mensen, makelaars en verhuurders, kleedt Ommen aan en maak er wat moois van!’