Ik weet het nog goed het was donderdag 12 oktober. Samen met redactielid Isabel ging ik naar de breiclub Voorstad Verbindt voor ons publieksonderzoek. We liepen in die periode vast met het maken van producties die goed bij ons onderzoek passen. We willen kijken of er genoeg draagvlak is voor buurschap in de wijk Voorstad in Deventer. We liepen vanaf mijn huis aan de Rielerweg naar de Bierstraat waar de Buurtfabriek gevestigd is. Wat ik nog goed kan herinneren is dat Isabel direct naar de deur stapte en op de bel drukte. “We komen gewoon even kijken”, zei ik tegen een van de vrouwen die de deur opende. We kwamen binnen en werden met open armen ontvangen. De tafels waren bedekt met zelfgebreide sjaals die bedoeld waren voor de Hanzekaravaan die door alle Hanzesteden kwamen te hangen. We hoefde niet eens te zeggen waarom we langskwamen iedereen vond het gewoon prettig dat er nieuwe mensen erbij kwamen zitten. Vooraf hadden we besloten om maar een halfuurtje te blijven, maar dit verliep toch anders. We bleven tot het einde plakken, en op de terugweg naar huis kreeg Isabel een geweldig idee. In de sjaals die de breiclub had gebreid voor de Hanzekaravaan was er een duidelijke vorm van storytelling zichtbaar. Misschien konden wij deze vorm van storytelling toepassen in onze productie, door middel van het breien van een wandkleed. Zogezegd zo gedaan zaten we elke donderdagavond in de Buurtfabriek te breien, schetsen te maken en interviews af te nemen. Het eindresultaat mag er wezen. Samen met de breiclub hebben we een wandkleed van 50 bij 50 centimeter gemaakt, die de verbintenis in de wijk afspiegelt. Maar het allerbelangrijkste is dat we bijzondere mensen hebben ontmoet met hart voor hun wijk. De bezoeken aan de breiclub hebben mij laten inzien hoe belangrijk het is om contact te houden met je buren en betrokken te zijn binnen de wijk. Eenzaamheid is een groeiend probleem in Nederland en deze activiteiten zorgen ervoor dat mensen naar elkaar om kijken en een band scheppen met elkaar.