Bij de appartementen boven het winkelcentrum van Hurdegaryp heerst al jaren onvrede over aanhoudende overlast. Bewoners klagen over drugsdealen, bedreigingen, geluidsoverlast en jongeren die zich verzamelen rond de pizzeria en de ingang van de Albert Heijn.

“Het is eigenlijk al jaren zo,” vertelt een bewoonster van het complex. “We zitten boven het winkelcentrum, en dat trekt jongeren aan. Niet alleen vanwege de pizzeria, er is gewoon veel overlast.” Volgens haar zijn het niet alleen jongeren die voor problemen zorgen: “De leeftijd varieert van elf tot wel veertig jaar. Soms zie je auto’s arriveren, er wordt iets overhandigd, en ze vertrekken weer. Het is niet duidelijk wat daar gebeurt.”

De overlast komt in vele vormen: fietsen die niet veilig gestald kunnen worden, geschreeuw op de galerijen, drugsdeals bij het parkeerterrein, en intimidatie van bewoners. “Er zijn mensen die zich onveilig voelen, zelfs in hun eigen woning,” vervolgt de bewoonster. “Soms wacht ik tot het stil is voordat ik naar het toilet durf. Je weet niet wie er op de galerij loopt.”

De pizzeria op de hoek speelt daarbij een belangrijke rol. “Sinds de pizzeria hier zit, is de situatie veranderd,” zegt de bewoonster. “Waar andere horecazaken om negen uur sluiten, blijft deze pizzeria soms open tot drie of vier uur ’s nachts. Dat is heel lastig voor ons die boven het winkelcentrum wonen en proberen te slapen.”

Ze twijfelt ook aan de officiële sluitingstijden van de pizzeria: “Op de deur staat dat ze op zondag tot drie uur ’s nachts open mogen zijn, maar volgens de gemeente klopt dat niet. We hebben zwart op wit wat de werkelijke tijden zijn.”

Er zijn inmiddels gesprekken gevoerd tussen de bewonersraad, de gemeente, jongerenwerkorganisatie Kearn en buurtbemiddeling. Kearn heeft een team ambulante jongerenwerkers ingezet om in contact te komen met de jongeren die ’s avonds rondhangen bij het winkelcentrum. “Ze proberen op vertrouwelijke basis contact met hen te leggen, een praatje te maken.”

Wijkagent Renzo Ambrosio nuanceert het beeld dat vooral de pizzeria voor de overlast zorgt. Volgens hem is de situatie complexer. “Er zijn eigenlijk twee groepen jongeren actief. Een jongere groep van dertien tot vijftien jaar, en een oudere groep met scooters.” Die laatste groep wordt vaker in verband gebracht met meldingen over intimidatie en lawaai.

Toch benadrukt Ambrosio dat het aantal officiële meldingen beperkt is. “We horen het wel, maar mensen melden het zelden. Zonder meldingen kunnen we weinig betekenen.” Sinds een gezamenlijk overleg tussen bewoners, gemeente en politie is de samenwerking wel verbeterd. “Er is meer contact, we weten elkaar sneller te vinden.”

Toch blijft het voor de bewoonster lastig. “We willen helemaal niet dat de ondernemer weggaat, maar we begrijpen niet waarom hij andere sluitingstijden heeft dan de rest.” Ook speelt mee dat ze het gesprek liever niet direct met hem aangaat. “Hij is onze buurman. We moeten er soms gewoon langs lopen. We voelen ons niet veilig genoeg om dat gesprek aan te gaan.”

Wat de situatie complex maakt, is dat bewoners enerzijds de problemen serieus nemen, maar anderzijds ook terughoudend zijn om ze naar buiten te brengen. “We willen niet dat mensen denken: daar wil ik niet wonen, want het is daar een zooitje.”

De sluiting van uitgaansgelegenheden zoals discotheek Quatrebras lijkt volgens haar een rol te hebben gespeeld. “Toen die nog open was, kwamen jongeren samen met een doel. Nu hangen ze maar wat rond.” Pogingen om jeugdactiviteiten te organiseren hebben weinig effect gehad. “Dat loopt meestal dood.”

De overlast in Hurdegaryp is een onderwerp dat blijft terugkeren bij het overleg met de woningbouwvereniging. De bewoonster hoopt dat de maatregelen, zoals jongerenwerk, op termijn het verschil zullen maken. Maar voor nu blijft het gevoel van onveiligheid bij haar en anderen aanwezig.