Foto: Ciska Meijer 

Dalfsen, 23 juni 2025 — Onder het geroezemoes van de bezoekers, de klanken van een harmonica en het zachte gerinkel van glazen opent op vrijdag 23 juni het nieuwe verpleeghuis Rosengaerde aan de Bronstijd officieel haar deuren. “Wat ooit een braakliggend stuk grond was is in drieënhalf jaar tijd verandert in een plek waar het leven zélf centraal staat. Een plek gebouwd met visie, lef en bovenal hart,” zegt Margot Seip, bestuurder Rosengaerde.

Vanaf 09.45 uur stromen de eerste genodigden binnen. Onder hen bevinden zich medewerkers, betrokken bouwpartners, vrijwilligers en vertegenwoordigers van de gemeente. De ontvangsthal, modern, ruim en warm aangekleed, vormt het decor voor het officiële programma, dat om 10.00 uur begint met een toespraak van Seip.

“Met hart, hoofd en lef”

In haar toespraak benadrukt Seip hoe belangrijk het is om nú te bouwen voor de zorg van morgen, juist nu de vergrijzing snel toeneemt. “We willen een huis creëren waar het gewone leven centraal staat, waar mensen zich thuis voelen, gezien worden en kunnen leven zoals ze dat gewend zijn.”

Ze licht de noodzaak van de verhuizing toe: “De locatie aan de Pastoriestraat is geliefd, maar biedt simpelweg geen ruimte meer voor uitbreiding. Uit het oog, uit het hart? Integendeel. We nemen het hart van Dalfsen gewoon mee.”

Ook spreekt ze vol waardering over het collectieve karakter van het bouwproces, waarin medewerkers, vrijwilligers, bewoners, ontwikkelaars en partners samenwerkten. “We bouwen hier niet alleen aan stenen, maar aan betekenis. Met hart, hoofd en lef.”

Feestelijk moment

Na een korte terugblik op het intensieve bouwproces volgt om 10.30 uur een feestelijke toast. De glazen klinken op de toekomst én op de bewoners. De oudste bewoonster van zowel de Rosengaerde als van Dalfsen, mevrouw Westerhof, knipt trots het openingslint door. Zij wordt op 30 mei maar liefst 104 jaar. Een luid applaus volgt, vol bewondering voor haar vitaliteit en aanwezigheid. Zelf zegt ze glimlachend tegen Seip: “Dit is wel de laatste keer dat ik een lint doorknip.” En als ze wordt gevraagd op de foto te gaan, antwoordt ze: “Dat moet dan maar.”

In de ontvangsthal draait een filmpje over de realisatie van het gebouw. Volgens Seip een visueel eerbetoon aan drieënhalf jaar hard werken, dromen, doorzetten en bouwen.

Wandelend door het nieuwe huis

Om 10.45 uur starten de rondleidingen door het nieuwe gebouw. In drie groepen van tien krijgen bezoekers een inkijkje in het leven binnen Rosengaerde.

Op de tweede verdieping klinkt bij het uitstappen uit de lift direct de melancholische klank van een harmonica. In een ruime kamer met een groot orgel luisteren bewoners zachtjes neuriënd mee; sommigen zijn in slaap gevallen. Even verderop wordt in de “kantoortuin” gelachen wanneer de rondleiding passeert. Er wordt benadrukt hoe prettig deze nieuwe locatie is, ook voor de medewerkers: “Hier is de temperatuur tenminste te doen,” grapt een medewerker, verwijzend naar de vaak warme oude locatie aan de Pastoriestraat.

Opvallend zijn de kleine, maar doordachte details. Bij elke kamer hangt een foto van de bewoner met zijn of haar naam. Persoonlijke bakjes bij de ingang bevatten dierbare spulletjes: een kettinkje, een foto in een lijstje of een speelgoedautootje. Ruimtes zonder bewoners zijn gemarkeerd met bloemen, passend bij het kleurenthema van de verdieping. Her en der hangen bloemillustraties, ook op brandweerknoppen, met een duidelijke uitleg erbij voor bewoners met cognitieve uitdagingen. Het gevoel van herkenning, veiligheid en rust is voelbaar in elk detail.

In de sportkamer staan moderne toestellen klaar. Ook passeren bezoekers een kapsalon en een pedicurehoek. Rieke Jaspers Faijer, casemanager dementie, vertelt: “Er is zelfs al een koor en een mondharmonicavereniging opgericht, tekenen dat hier volop wordt geleefd.” De woonkamers zijn ingericht als echte huiskamers, met vertrouwde meubels, kleuren en licht.

“Een gebouw dat helpt en heelt”

Architectonisch is Rosengaerde ontworpen met oog voor rust, herkenbaarheid en toekomstbestendigheid. Dat benadrukt Joanne Kroes-de Jonge, voormalig manager zorg en programmamanager. Drie kleurenthema’s, roze, blauw en groen, helpen bewoners zich te oriënteren.

“Drieënhalf jaar geleden lag hier nog niets,” vertelt Kroes-de Jonge. “Nu staat er een huis dat ademt, leeft en verbindt. Niet alleen voor vandaag, maar ook voor de toekomst: flexibel gebouwd, duurzaam en aanpasbaar aan veranderende zorgvragen. De vraag was: wat voor plek willen we zijn? Voor ons was niet beton en staal het startpunt, maar gevoel. Het gebouw ademt licht en ruimte; de akoestiek is zacht, de materialen zijn warm.”

In een van de huiskamers wordt alvast voorbereid op het avondeten. Eigenlijk zou een bewoner de aardappelen schillen, maar die ligt nog te slapen. “Nu doet een medewerker het,” zegt Faijer met een glimlach. “Dat is juist het mooie van hier. We helpen elkaar gewoon als iets even niet lukt.”

Vanaf de balustrade op de eerste verdieping is de hal goed te zien, waar de gesprekken nog steeds bruisen. “Het is grappig om te zien hoe zorgmedewerkers en bouwpartners met elkaar staan te praten,” lacht Rianne Mensink-Veurink, manager Zorg.

Er is gekozen voor duurzame, flexibele bouw, klaar voor toekomstige zorgvragen en passend binnen de Green Deal Zorg. “Maar belangrijker nog,” aldus Kroes, “we hebben een huis gebouwd waar het gewone leven centraal staat. Waar bewoners kunnen koken, ruiken, luisteren, meezingen en herinneringen maken.”

Gerda de Groot, voorzitter van de stichting Vrienden van Rosengaerde, sluit het officiële programma af met een dankwoord en een ode aan de kracht van betrokkenheid: “Sinds 1993 zetten we ons in voor het welzijn van bewoners, via donaties, legaten en nalatenschappen. Vaak zijn het de kleine dingen die het verschil maken. Een extraatje, een feestdag, een mooie herinnering.” Ook zij complimenteert de bouwpartners, de vrijwilligers en vooral het zorgteam: “De ziel van dit huis wordt gevormd door de mensen die er werken en wonen.”

Twee armen die je welkom heten en omarmen

De tuinrondleiding valt letterlijk en figuurlijk in het water, het regent stevig. Toch levert dat vooral een glimlach op: “Goed voor de tuin!” wordt er luchtig geroepen. Hoewel de tuin nog niet helemaal af is, omschrijft wethouder Jan Uitslag hem treffend als: “Twee armen die je welkom heten en omarmen.”

In zijn toespraak schetst hij het grotere plaatje van zorg en vergrijzing: “Dalfsen vergrijst. Binnen tien jaar verdubbelt het aantal tachtigplussers. Eén op de drie mensen van die leeftijd krijgt met dementie te maken. Dan heb je plekken zoals Rosengaerde nodig. Dit is niet alleen een gebouw, het is een antwoord op een maatschappelijke opdracht.”

Hij prijst de samenwerking tussen gemeente en Rosengaerde en overhandigt als blijk van waardering een schaal met het logo van de gemeente Dalfsen, gevuld met chocolade: “Voor het bestuur, de vrijwilligers, en zeker ook het personeel want die werken keihard en verdienen een applaus.”

Vooruitkijken met vertrouwen

De ambitie van Rosengaerde stopt niet bij deze opening. Zoals Margot Seip toelicht, wordt er verder gebouwd niet alleen aan stenen, maar aan gemeenschappen. In het oude gebouw aan de Pastoriestraat ontwikkelt Habion samen met Rosengaerde een nieuwe leefomgeving met 175 woningen voor senioren: een plek waar zorg en zelfstandigheid samenkomen. “Daarmee creëren we twee krachtige plekken in Dalfsen,” zegt Seip. “Hier aan de Bronstijd, en straks ook daar. Samen vormen ze de toekomst van zorg in onze gemeente.”