Krakeel stond vroeger bekend als een beruchte wijk in Hoogeveen en er wordt nog steeds gewerkt om van dat imago af te komen. Almanzo Kruize is een van die mensen die vroeger weleens voor wat opheft zorgde in de wijk, maar gelukkig is hij inmiddels weer op het rechte pad. Hij verteld zijn verhaal en geeft zijn blik over de huidige overlast in Krakeel.

 Als kind vond Almanzo het altijd leuk om in de buurt te spelen. Toen hij in de puberteit kwam, begon dat spelen in hangen te veranderen. Zo kwam hij in contact met mensen die niet altijd goede bedoelingen hadden. “Dan zie je dingen om je heen gebeuren en dan ga je zelf ook drugs gebruiken of verkopen aan anderen. Voordat je het dan door hebt beland je in een wereld waar je eigenlijk niet in wil zitten. Ik had ook een oom die erin betrokken was, dus via hem kreeg ik ook wel de nodige dingen mee.”

Volgens Almanzo stond de wijk Krakeel tijdens zijn jeugd bekend als de achterstandswijk van Hoogeveen. “Ik wil niet zeggen dat Krakeel een gettowijk was, maar het was er toen zeker anders dan dat het nu is. Het was niet vergelijkbaar met de Bijlmer in Amsterdam, maar er waren wel veel mensen aan het hangen op straat. Als je dan al in zo’n wijk opgroeit, is het ook heel gemakkelijk om in dat wereldje terecht te komen.”

“Er kwam toen zoveel op mij af en toen ging ik wel keuzes maken.”

Toch vindt Almanzo dat hij zelf verantwoordelijk was voor de keuzes die hij toen heeft gemaakt. “De meeste mensen die zeggen altijd dat het komt door de mensen met wie je omgaat, maar je bent er te allen tijde nog altijd zelf bij. Ik ging met mensen om die foute dingen deden, dus de stap om het zelf ook te gaan doen werd daardoor natuurlijk makkelijker. Maar uiteindelijk ben ik het die de keuze maakt om het ook daadwerkelijk te gaan doen.”

De ommekeer in zijn leven

Dit duurde tot ongeveer drie jaar geleden. Toen kwam er een moment dat hem van gedachte deed veranderen. Hij kwam vast te zitten voor inbraak en besloot dat het anders moest. “Er kwam toen zoveel op mij af en toen ging ik wel keuzes maken.”

Hij heeft er toen zelf voor gezorgd dat zijn leven weer op de rit kwam. “Je moet het voor 99 procent zelf doen. Die ene procent die over is haal je uit je familie, vrienden en vriendin.” Uit het wereldje te blijven bleek achteraf moeilijker dan de stap nemen om eruit te stappen. “De mensen uit dat wereldje hebben weleens de ramen ingetrapt van mijn ouders en dan is het heel moeilijk om daar niet achterna te gaan. Dat is toen best weleens moeilijk geweest voor ons.”

Het bestrijden van overlast

Als Almanzo wordt gevraagd om tips te geven aan jongeren die zich momenteel in de verkeerde omgeving bevinden weet hij het niet zo goed. “Ik vind het hypocriet om tegen jongens die ik ken uit de buurt te zeggen wat ze wel of niet moeten doen.”

Wel wil hij wat zeggen tegen mensen die soms raar kijken richting hangjongeren. “Mensen begrijpen het vaak niet waarom jongeren zulk gedrag vertonen en dat komt omdat ze niet weten uit welke situatie die jongeren komen. Soms hebben ze geen andere opties. Ik ken wel een paar jongeren uit de wijk die wel andere opties zien, maar die weten vaak niet hoe ze naar die weg toe moeten gaan.”

Meer respect voor elkaar

Volgens Almanzo is het voor jongeren en ouderen heel lastig om elkaar te begrijpen als het over overlast gaat. Wel denkt hij dat het anders kan. “Ze mogen misschien wel wat normaler en respectvoller met elkaar omgaan. Laatst hadden een paar jongeren bijvoorbeeld een grote bek tegen mijn vader die gewoon zijn ding deed in het wijkcentrum. Dat is wel een puntje waar het soms fout gaat.”

Ook de ouderen mogen wel wat aanpassingen doen aan hun gedrag vindt Almanzo. “Ouderen stappen vaak gelijk met heel veel bombarie op een groepje jongeren af. Dan snap ik het wel dat je als jongere geen respect hebt voor diegene. Je moet niet verwachten dat als je met een grote mond naar mij toekomt dat ik dan ook rustig blijf. En jongeren vinden het vaak dan ook leuk om een grote bek terug te geven als er een ouder iemand zo naar ze toekomt.”  

Activiteiten voor jongeren in het wijkcentrum

Jongerenwerkers die vanuit het buurtcentrum in Krakeel werken, proberen de jeugd van de straat af te houden door activiteiten te organiseren. Een leuk initiatief, maar volgens Almanzo zal het de jongeren nooit volledig van de straat houden. “Er zijn niet veel jongeren die schijt hebben aan groepsdruk en wel naar zo’n activiteit gaan terwijl de rest van een groepje hangjongeren dat niet cool vindt.

Zelf heeft Almanzo ook weleens activiteiten, zoals muzieksessies georganiseerd in het wijkcentrum. Hij deed dat, omdat hij het leuk vond om te doen en niet om de jongere iets op te leggen. “Je moet niet aankomen bij de jongeren met zinnen zoals; wij willen de overlast gaan bestrijden. Je moet er blanco instappen en niet de jongeren vertellen wat ze moeten doen. Dat zou mijn advies zijn aan de mensen die dit willen oplossen.”