Als ervaren interimmer leidt interim-directeur van Het Mozaïek Erik van Faassen een leven vol verantwoordelijkheden in het onderwijs. Een reeks onverwachte gebeurtenissen en taken vult zijn missie; zorgen dat de school van ‘’zeer zwak’’ naar ‘’voldoende’’ gaat. Elke dag zijn er nieuwe obstakels die hij overwint en uitdagingen die hij niet uit de weggaat.  

De wekker ontwaakt hem uit zijn droom, Erik van Faassen is klaar voor zijn dag en bedenkt wat er moet gebeuren. Zijn gedachtemolen gaat in werking; wat betekent deze dag voor mijn leiderschap, hoe ga ik mijn collega’s vandaag helpen? Erik pakt zijn kwark uit de koelkast en voegt er wat druiven en noten bij. Even wat broodjes smeren voor de dag en dan de auto in naar school. Vijf kwartier waarin hij kan gaan nadenken over welke scenario’s zich vandaag af kunnen spelen. De telefoon gaat, de gymleraar is ziek. Hij zet zijn auto even aan de kant en gaat rustig bedenken hoe hij dit op gaat lossen. Een invaller is moeilijk te vinden, want ze hebben al een tekort aan leerkrachten. Even de ouders een bericht sturen dat er geen gym is. Okay, het is tijd om verder te rijden.  

Ontbijt op school 

Het is 8.00u en Erik arriveert op school, hij loopt zijn kantoor binnen en pakt zijn spullen uit. Tijd om een kop koffie te drinken en de dag doorspreken met het hele team. Hij geeft de mededeling dat de gymleraar ziek is. Als de koffie op is, hoort hij voorzichtig wat kinderen naar binnen gaan. Hij loopt de vergaderzaal uit en ziet de kinderen die ontbijt op school krijgen, de namen zijn onbekend en mogen niet gegeven worden. Ze pakken een broodje, die van tevoren is gesmeerd door moeders die zich vrijwillig hebben ingezet om de kinderen te voorzien van ontbijt. De school is met ontbijt begonnen omdat het opviel dat er veel kinderen zijn die met een lege maag op school komen. Erik vindt het verschrikkelijk om te zien dat kinderen naar school gaan zonder ontbijt. Met zijn gedachte denkt Erik; het idee, papa en mama hebben geen geld om hen eten in de ochtend te geven, dat is niet fijn.  De sfeer in de ontbijtzaal is kalm, de kinderen zeggen niets tijdens het eten en kijken tevreden met het eten wat ze krijgen. Ook Erik zegt niets en staat er als een vlieg op de muur bij.  

Kinderen verwelkomen 

Trrrrring. De schoolbel gaat en Erik gaat bij de deur staan om de jonge kinderen te verwelkomen. Dit doet hij altijd bij de jonge groepen. Er komt een kind met een traktatie, hé, gefeliciteerd met je verjaardag! Niet wetend hoe het kind heet, geeft hij een high five en lacht hij naar het kind. Als de kinderen binnen zijn komt het moment voor Erik om zijn mail te checken. Een half uur de berichten beantwoorden die eerder zijn gestuurd. Zo, dat is gedaan.  

Klassenbezoek 

Hij heeft een drukke dag waarin hij een klassenbezoek gaat doen. Meester Germ is vandaag aan de beurt. Erik loopt de klas binnen en de leerlingen zijn allemaal blij om Erik te zien. Na vijf minuten gaat de aandacht weer naar meester Germ die heel erg gespannen is. Zeker wanneer Erik zijn beoordelingsformulier en een pen pakt.  Vol goede moed begint meester Germ de rekenles en legt hij uit hoe een staartdeling in zijn werk gaat. Toch kijkt hij af en toe schuin naar Erik. De leerkracht ziet Erik aantekeningen maken en lijkt even afgeleid, maar gaat toch onverstoord door. Na drie kwartier vertrekt Erik uit de klas. De leraren zijn wel gewend dat hij een klasbezoek doet, hij is nu met de tweede ronde bezig en daar waar hij komt. Dat is nodig want de inspectie heeft Het Mozaïek bestempeld als ’zeer zwakke school.’ Vanuit daar is Erik aangesteld, om de school weer op een goed niveau te zetten. Erik is gespecialiseerd in zwakke scholen en wordt ingehuurd als het niet goed gaat met een basisschool.  

Geschenk van leerling  

Terug naar zijn kantoor om de notities die hij heeft gemaakt op te schrijven. Ondertussen wordt er op zijn deur geklopt. Het is een jongen die chocolade komt brengen voor Erik. ‘’Hoi meester ik wil u iets geven na alles wat u voor mij heeft gedaan.’’ zijn moeder staat achter hem en volgt: ‘’zoon was ervan overtuigd dat jij hem zou helpen en dat heb je gedaan, heel erg bedankt.’’ Als Erik de twee heeft bedankt legt hij de chocolade op zijn bureau en zegt: ‘’Dit is een hoogbegaafde jongen die niet meekwam op school en toen kwam hij maanden thuis te zitten. Ik ben even bij hem thuis langs geweest en heb met hem gesproken en dat werd erg gewaardeerd blijkbaar.’’    

Vermaning op het schoolplein  

Tussen de middag is het voor veel scholen een lunchpauze, maar Het Mozaïek hanteert een continurooster, dat houdt in dat de kinderen iedere dag van half negen tot twee uur bij elkaar zijn samen met de leerkracht. De leraren hebben pas pauze als de kinderen naar huis gaan om twee uur. Als de bel gaat en de schooldag voorbij is, ziet Erik vanuit zijn kantoor iets wat in zijn ogen niet kan. Tussen alle ouders die hun kinderen ophalen, ziet hij twee jongens die fietsen op het schoolplein. Hij loopt vanuit zijn kantoor naar buiten en spreekt de jongens vermanend toe. ‘’He boys, het is niet de bedoeling dat jullie hier op het schoolplein fietsen. Zitten jullie hier op school?’’ De jongen schudden het hoofd. ‘’Zijn jullie hier omdat jullie wellicht je broertje of zusje ophalen?’’ De jongeren halen hun schouders op en stappen van hun fiets af, maar blijven wel op het schoolplein.  

Beleidsbepaler  

Erik loopt terug naar zijn kantoor en gaat aan de slag met wat beleidsstukken maken. Anders dan andere directeuren moet hij het werk in 24 uur doen in plaats van de gebruikelijke 40 uur, want hij werkt maar drie dagen bij Het Mozaïek en twee dagen op een andere school. Sinds Erik werkt als ‘brandjesblusser ’ bestuurt Erik altijd twee scholen tegelijkertijd. Meestal is het één school waar werk aan de winkel is in het kader van onderwijsverbetering en één school waar het vaak meer gaat over de professionele cultuur.  Zijn blik lijkt niet van zijn scherm weg te kunnen kijken, toch wordt die concentratie gestoord door opnieuw dezelfde jongens van zojuist. Erik loopt uit zijn kantoor uit en spreekt de jongen opnieuw aan. ‘’Hé ik heb net toch gezegd dat jullie hier niet mogen fietsen?’’ Erik wijst naar het fietspad, ‘’daar mogen jullie fietsen, afgesproken?’’ De jongens knikken en ze lopen met de fiets in de hand van het terrein af.  

Reflectie  

Wanneer Erik de jongens van het schoolplein af ziet gaan, loopt hij terug naar zijn kantoor en gaat verder met zijn werk. Opnieuw is hij gefocust en wordt hij verder niet gestoord in wat hij aan het doen is. Voor zijn gevoel gaat de tijd snel en als hij op zijn horloge ziet dat het vijf uur is, sluit hij zijn computer af. Vervolgens loopt hij naar de secretaresse en zegt hij haar gedag. Hij trekt dan zijn jas aan, pakt zijn tas in en loopt naar zijn auto. Hij stapt in en start de motor, als hij de straat uitrijdt begint hij aan zijn reflectie op de dag. Met zijn ogen gericht op de weg, oogt hij tevreden. Weer een dag waarop hij de school heeft kunnen helpen en weer stukje heeft verder gebracht.