HURDEGARYP – Groep 8-leeringen van CBS De Winde en OBS Hurdegaryp trokken vrijdagochtend gewapend met grijpers en vuilniszakken het dorp in om zo veel mogelijk afval op te ruimen en Hurdegaryp een stukje schoner te krijgen. 

Luister hier naar een reportage over de ‘schoonmaak’-actie

Een afgebrokkeld rood achterlicht glinstert in de felle voorjaarszon, terwijl een goudkleurig blikje Grolsch verkreukeld tussen de struiken leeft. In de goot gegooide peuken en een lichtblauw plastic dopje behoren samen met het eerder genoemde vuilnis tot de eerste buit van deze zonnige vrijdagochtend.

Aan enthousiasme bij achtstegroepers geen gebrek. “Ik ga je prikken!”, schreeuwt een leerling die een afvalgrijper plagend op ooghoogte van een klasgenoot houdt. De jongeren gaan als een speer van start, banjerend door een grasveld, wurmend tussen een klimop, sommige door de natuur getrakteerd op bruine vegen op hun spijkerbroeken en schoeisel. De afvalzoektocht, die elk jaar door beide scholen wordt georganiseerd, is begonnen!

Terwijl de grijze afvalzakken en grijpers richting de tunnel onder de N355 slenteren, vertelt groep 8-docent Ineke van Petegem waarom de actie gehouden wordt. “We willen zorgen dat Hurdegaryp weer een beetje schoner wordt en dat doen we in samenwerking met beide scholen en met Dorpsbelangen, die containers, grijpers en handschoenen regelt. Wij leveren de mankracht, de kinderen van groep 8.”

Het is een actie onder schooltijd, dus kan de docent meteen een levensles aan de leerlingen meegeven. “Als eerste willen we natuurlijk een gezond en goed milieu voor kinderen, maar we willen ze er ook bewust van maken wat afval doet, wat voor zooitje er dan ontstaat. Laten we het netjes houden met elkaar en als iedereen dat doet wordt het een netter dorp”, vertelt Van Petegem die inmiddels met haar groepje (één jongen, vijf meiden) bij het oude Rabobank-gebouw aan de Rijksstraatweg is aangekomen.

OUDE RABOBANK-GEBOUW

Het hoogtepunt, volgens haar. Gele en roze graffititekeningen kenmerken de buitenkant van het krot. De ramen, waartegen grote vezelplaten zijn geïnstalleerd, bestaan uit honderden kleine stukken glas waarvan de helft op de grond ligt. Scherpe punten, die volgens Van Petegem beter kunnen blijven liggen. Want op sneeën zitten de zwerfvuilverzamelaars niet te wachten.

Verder getuigen roestige Amstelbierdoppen van een eerdere drankavond, nestelen een zwartgeblakerd stuk Poiesz-folder en een vapeverpakking met aardbeiensmaak zich tussen de grassprieten en bedekt een afgebrokkeld rood metselwerk de klinkers voor de bouwval. “Er heeft hier iemand in een zak gepist”, klinkt het verbijsterd vanuit de hoek van het terrein. Een paarse chipsverpakking welteverstaan, die uiteraard eerst leeggegooid werd voordat hij zijn nieuwe bestemming in de vuilniszak vond. Nee, geen enkel stukje puin heeft kans te ontsnappen bij deze fanatieke afvalverslinders. “Kramp in de hand”, zoals een van de leerlingen de grijpverzuring omschrijft, of niet: gewoon doorgaan!

Zo ontdekken de jonge puinrapers even verderop drie door de natuur bewerkte boeken in een greppel. Bij het grijpen van een van de romans valt die van ellende uit elkaar. Het is een boek van Patricia Cornwell, vertelt een van de troepzoekers die meteen op integrerende wijze de flaptekst van de thriller brengt. Ook ‘Nederland leest de mooiste korte verhalen’ van A.L. Snijders is ‘gered’ van de brute natuurkrachten. De route is nog niet klaar, maar de groep keert met opgeheven hoofd terug naar het schoolplein, waar de volle vuilniszakken een nieuw bestaan tegemoet gaan in de container.